Per 1 september is er iets veranderd er in het bestuur van het PIO. Kees de Jong is als voorzitter opgevolgd door Gerard de Hoop, die een half jaar geleden is toegetreden tot het bestuur. Om tot een betere taakverdeling te komen, is Kees nu algemeen bestuurslid geworden met als aandachtsterrein ‘beleidsvorming’.

 

Gerard de Hoop (67, getrouwd met Magda, drie kinderen en zes kleinkinderen) is wel een BW’er (bekende Wezeper) te noemen. Als hij ergens aan de deur komt en er wordt opengedaan, hoort hij nog wel eens iemand vanuit de woonkamer roepen: “Hé, meester de Hoop!” Hij was twintig jaar directeur van de Meidoornschool. Twaalf jaar geleden ging hij naar Nunspeet. Toen Gerard vier jaar geleden ineens een hartstilstand kreeg – nadat hij was teruggekomen van een rondje hardlopen – besloot hij om met vervroegd pensioen te gaan.

 

Mis je je werk niet?

Nee, helemaal niet. Na die hartstilstand heb ik een weloverwogen besluit genomen om te stoppen. Gelukkig had en heb ik nog steeds een heel goede gezondheid, maar toch leek het verstandig om minder stress te ervaren. En ik vind het fijn om als vrijwilliger actief te zijn. Zo ben ik wijkouderling en af en toe doe ik iets voor de Voedselbank en Groentje. Het PIO is er nu bijgekomen. Dat alles maakt dat ik blij ben met wat ik momenteel mag doen.

 

Waarom heb je ‘ja’ gezegd op de vraag om voorzitter te worden?

Het PIO beweegt zich in het Sociaal Domein, het gaat over mensen die het een poosje of langere tijd zelf niet voor elkaar krijgen en dat spreekt me aan. Dus als ik daarin iets kan betekenen, een beetje kan helpen, dan doe ik dat graag. Ik hou weliswaar erg van praktisch werk, zoals het snoeiwerk bij Groentje, maar ik weet dat er ook bestuurstaken vervuld moeten worden. Ik heb natuurlijk als directeur veel ervaring opgedaan met beleidsplannen maken en samen uitvoeren, et cetera, dus heb ik ‘ja’ gezegd.

 

Waaraan hoop je als voorzitter een bijdrage te hebben?

Ik heb de eerste maanden in het PIO gemerkt, dat het onderlinge contact tussen de vertegenwoordigers van de vrijwilligersorganisaties erg wordt gewaardeerd. Je kent elkaar en deelt elkaars ervaringen. Maar als PIO willen we meer en dat is de afgelopen jaren best lastig geweest, met name door corona. Ik hoop het komend half jaar, tot de Kerst, veel individuele gesprekken te hebben met de deelnemers om te peilen wat er leeft aan behoeften en ideeën. Het is me al wel duidelijk dat voor veel organisaties de grootste uitdaging is om voldoende vrijwilligers te vinden. Vooral de behoefte aan kader is mij opgevallen, voor zowel coördinatie als bestuur.

 

Er wordt geweldig veel mooi en zinvol vrijwilligerswerk gedaan voor mensen die dat goed kunnen gebruiken. Ik hoop dat we als PIO dat Oldebroek-breed goed op de kaart kunnen zetten, zodat er nog meer mensen gaan ervaren hoe mooi het is om vrijwilligerswerk te doen. Hoeveel mensen zijn er niet die graag een zinvolle bijdrage aan de samenleving willen leveren, maar niet precies weten hoe of wat? Ik hoop dat we die mensen kunnen bereiken op de plekken waar ze zijn, bijvoorbeeld op actiedagen en manifestaties.

 

Er zijn zóveel mogelijkheden voor mensen die het even niet zo makkelijk hebben, maar lang niet altijd is dat bij die mensen bekend. Ook daar zie ik voor het PIO een belangrijke uitdaging liggen.

 

Wat vond je de laatste maanden je mooiste PIO-ervaring?

Dat was de bijeenkomst ‘Eten verbindt’ in de Kruiskerk. Daar ontmoetten de bestuurs- en kaderleden van de PIO-deelnemers elkaar en er waren ook veel mensen van de gemeente. Als vrijwilligers is het goed om elkaar én de professionals, van instellingen en gemeente, te kennen en andersom. Er is nog té veel eenzaamheid en armoede in Oldebroek en daar moeten we met elkaar, zoveel als mogelijk is, wat aan doen.

Pin It on Pinterest